Ik begin mijn dienst en lees de rapportages van onze bewoners bij wie ik betrokken ben. Ik lees over dagelijkse routines, broodjes die worden gegeten en adl die wordt verleend. Gelukkig alles loopt op rolletjes.

Maar dan stopt mijn hart, tranen drukken zich achter mijn ogen. Jeetje wat staat hier in ene veel, wacht even, even naar beneden scrollen, waar begint dit??

Ow nee het is toch niet waar, een lelijke val, palliatieve sedatie ingezet. Ik voel het meteen, ik moet vanmiddag die kant op, de lp speler brengen.

Zachtjes klop ik aan en familie doet open. Ze ontvangen me allervriendelijkst en zeggen dat ik niet moet schrikken. Daar ligt meneer in bed, wachtend tot hij over mag gaan.

Ik leg uit dat het luisteren van muziek kan helpen om de stilte in de kamer te doorbreken. Dat het comfort en troost kan bieden.

Uit de kast pak ik de lp’s waar ik laatst met dhr nog heerlijk op heb gedanst. De lp’s die hem uit zijn stoel deden opstaan en lieten swingen. De lp’s die hem even zijn verdriet en uitzichtloosheid lieten vergeten.

Zachtjes klinken de klanken in de ruimte, en wordt de ruimte gevuld met een lichter gevoel. Zachtjes leg ik mijn hand op zijn arm en zeg “Dag lieve R”. Familie reageert verschrikt; “Hij knipperde met zijn ogen, dat heeft hij afgelopen dagen niet meer gedaan!!”

Kippenvel kruipt over mijn lijf. Nog één keer kijk ik naar de dansende beelden die de kamer vullen en verlaat de kamer. wetend dat dit onze afscheidsdans is geweest.

Geschreven door MuziekGeluk-Specialist Marielle Peerenboom. die zegt “zonder jouw cursus had ik dit niet op deze wijze kunnen doen”. Marielle geeft hele mooie workshops om angst, stress en/of somberheid te verminderen. Kijk op haar site deholistischverpleegkundige