Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang elke maand MuziekGeluk in je mailbox
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang elke maand MuziekGeluk in je mailbox
Deze blog gaat over – ik noem haar hier – Marie. Ik leer Marie kennen als een onrustige vrouw. Altijd lopend met haar rollator door de gang.
Soms heeft ze zweetdruppeltjes op haar voorhoofd staan. Marie kan bijna nooit rust vinden. Ook kan zij zich niet uiten met woorden.
Ze praat veel, maar helaas is er geen touw aan vast te knopen. De bewoners om haar heen begrijpen haar ook niet.
Soms als medebewoners boos op Marie reageren, merk ik dat Marie vol frustratie een aantal woorden roept.
Dan lijkt het of ze zelf merkt dat de woorden niet kloppen bij wat ze zeggen wil.
Enorm vervelend voor Marie dat niemand haar lijkt te begrijpen. Soms zie ik haar bloemen plukken in de binnentuin. Het lijkt dan dat in haar ogen de dorre blaadjes eraf moeten.
Soms moeten ook de goede bloemen het dan helaas ontgelden. Ik kan haar op zo’n moment gadeslaan en bedenken dat ik zó graag meer voor haar zou willen doen.
Tijdens één van onze muziekavondjes komt Marie onrustig binnenschuifelen.
Ze kijkt om zich heen en loopt onze huiskamer weer uit. Om even later toch weer binnen te lopen. Zou zij op onze muziek afkomen?
Ik zie de vermoeidheid in haar ogen. Ze zet moeizaam haar stappen. Waarschijnlijk heeft zij de hele dag al gelopen. Ik probeer haar te verleiden om erbij te komen zitten.
Ik laat haar een glaasje boerenjongens zien. Met een diepe zucht laat Marie zich in een luie stoel zakken iets buiten de groep.
Ik reik haar het glaasje aan en zie dat zij er al lepelend zichtbaar van geniet.
Als zij opstaat om weer verder te lopen, haakt mijn muziekmaatje er handig op in en loopt al zingend in een soort polonaise achter haar aan.
Marie begint te glimlachen. Handig leidt mijn maatje haar richting een stoel in de groep. Gaat voor haar staan en laat haar beste dansmove aan Marie zien. Marie lacht en tot onze verbazing spiegelt Marie deze beweging
Als Marie op een stoel zit neem ik plaats naast haar. Wanneer de rest van de groep inhaakt op een vrolijk liedje en luidkeels meezingen, pak ik Marie’s hand en laat haar ook meedeinen op de muziek.
Ik zie dat Marie hier echt van zit te genieten. Maar wat ons het meest verbaast, Marie is de hele avond bij ons blijven zitten.
Spiegelend, swingend, zittend in haar stoel. Soms ook meebewegend met haar armen. Bij sommige liedjes zing ik mee terwijl ik mijn gezicht naar Marie toedraai.
Ze kijkt naar mijn mond en doet een poging om mee te zingen. Eerst zonder geluid en alleen met bewegende lippen om vervolgens zachtjes haar woorden uit te spreken.
Ik zie dat zij zichtbaar geniet van dit contact. Ik merk dat er door de muziek iets bij Marie gebeurt.
Zij kan de rust vinden om te blijven zitten. Heeft echt contact met ons en laat dit zien door ons te spiegelen. Probeert zingend uit haar woorden te komen. Wat haar beter lijkt te lukken dan pratend.
Als ons MuziekGeluk avondje is afgelopen, komt de zorg onze huiskamer binnen. We vertellen enthousiast dat Marie zo genoten heeft. En dat zij door ons te spiegelen flink mee heeft zitten swingen.
Wij laten Marie nog even één van onze beste dansbeweging zien, in de hoop dat zij gaat spiegelen. Maar helaas zonder muziek is dát contact weer weg. En loopt zij zonder met haar heupen te wiegen, met de zorg mee richting haar eigen kamer.
Wij kijken haar na en weten dat Marie een fijne avond heeft gehad. Al zal zij dat morgen vergeten zijn.
Hoe vaak doen wij een drinkgebaar als wij een bewoner willen laten drinken. Dit is al een hele goede vorm van spiegelen.
Vaak begrijpt iemand met dementie niet altijd wat jij bedoelt, als jij vraagt of zij iets willen drinken.
Beter werkt dat je een drink gebaar maakt en tegelijk het glas wat je wilt aanbieden laat zien.Â
Zo kan je ook bijvoorbeeld ook een zwaai gebaar maken. Tijdens onze MuziekGeluk avonden maken wij hier veelvuldig gebruik van.
Zo kan je door de inzet van muziek, spiegelen en aandacht dwars door dementie heen contact maken. Én bewegen is enorm belangrijk, ook voor het brein.
Ik daag je uit om dit uit te proberen met cliënten waarmee je geen contact kunnen krijgen.
En weet je…jij wordt er ook blij van als je ziet dat het contact, die bewoner rust geeft en goed doet net zoals bij Marie.
Ter inspiratie heb ik een podcast van Erik Scherder toegevoegd.
Erik is een expert op het gebied van neuropsychologie én bewegingswetenschappen. Hij weet zijn grote hoeveelheid kennis op een fijne en duidelijke manier over te brengen.
Vaak ook met een vleugje humor. Erik zegt in zijn podcasts hoe belangrijk muziek is voor het brein. Echt interessant!
En je kunt natuurlijk ook een MuziekGeluk training volgen waar je de tools krijgt om de muziek te vinden waarmee jij je cliënten met dementie kunt bereiken, blij maakten zorgmomenten makkelijker mee doet verlopen.Â
Oprichter MuziekGeluk | Trainer I FAB ambassador | innovator, Ignar maakt het zorgen voor mensen met dementie gemakkelijker en leuker. Hij is gepassioneerd over favoriete muziek voor iedereen – innovatie - zorg - en Rotterdam.
