Mag ik me jou over geloof praten?

Muziek is iets wat ik altijd bij me draag, op mijn werktelefoon, eigen telefoon, overal waar ik maar ben is muziek een onderdeel geworden van mijn werk, net zoals dat ik mijn privéleven ook zo is.

Tijdens mijn werk praat ik hier graag over met bewoners, niet altijd met een reden, maar wel om een gesprek uit te lokken omdat ik zie dat praten over muziek luikjes opent die anders dicht blijven en dat zichtbare herinneringen op het gezicht tevoorschijn komen.

Zo ook kortgeleden, een spontaan gesprek aan de tafel in de woonkamer met Hans.

Hans is 92 jaar en in een gevorderd stadium van dementie. Deze dag zat Hans een beetje stilletjes, duttend aan de tafel, samen met mijn collega.

Ik kwam erbij zitten, hij reageerde blij, maar zijn gezichtsuitdrukking bleef wat gesloten.

Ik was net die vrijdag voor dit gesprek naar het dementiecongres geweest en daar had ik van Kasper Bormans* gehoord dat je aan mensen met dementie zou moeten vragen “wat is uw droom?”.

Dus ik dacht, dat ga ik eens uitproberen..

Hans, heeft u nog een droom? Zijn hoofd gaat langzaam omhoog, hij kijkt mij aan en zegt Mwahh, dat mijn kinderen gelukkig zijn.

Na daar even met hem over gesproken te hebben, vraag ik het opnieuw. Heeft u een droom, is er iets in uw leven wat u nog heel graag zou willen doen?

Er komt een glimlach, hij pakt mijn hand en plotseling vraagt hij: mag ik met jou over het geloof praten?

Natuurlijk verzeker ik hem en hij vertelt het volgende: Ik zou nog zo graag een keer naar Nieuwerdam willen gaan. Op mijn vraag wat daar is vertelt hij verder.

Ik ben als jonge jongen koorknaap geweest in de St. Augustinuskerk en daar mocht ik zingen in het koor, ook solo vertelt hij vol trots.

Zijn ogen beginnen te glimmen en de herinneringen flitsen over zijn gezicht, hij vertelt verder. Ik ben trots dat ik dat heb mogen doen.

Als ik ging zingen, dan voelde ik me speciaal. Mijn moeder zat altijd voorin de kerk en oh, wat was zij trots op mij als ik daar stond en wat was ik blij dat ik haar zo trots kon maken.

Ik voelde me zo gezegend als ik het Ave-Maria en andere liederen mocht zingen in zo’n grote kerk, met zoveel mensen om mij heen.

Wat was dat een prachtige tijd. Ik werd hier wat stil van. Dit gesprek had ik niet verwacht, maar wat was het mooi om te zien dat de muziek waar hij zo van houdt, zoveel betekenis geeft en heeft gegeven aan zijn leven.

Ik vroeg hem of hij dat nogmaals zou willen doen en hij zei, als dat toch eens zou kunnen…

Religieuze muziek uit de jukebox van Ignar is een geweldige compositie van de mooiste liederen en kon ik hiervoor goed gebruiken.

Zoveel Katholieke liederen die hij herkent, die ik met hem heb kunnen beluisteren en waar hij zichtbaar blij van wordt.

Voor mij radartjes hoe kan ik zijn wens gaan organiseren. Overleg en navraag gedaan bij zijn zoon.

Klopt het verhaal? Zoon was erg verrast en zichtbaar ontroerd dat hij met dit verhaal kwam.

Zelf is hij muzikant/acteur en is vaak met zijn vader bezig om te kijken of hij nog wil zingen, maar krijgt eigenlijk geen ingang meer.

Lieve Hans, het gesprek met jou over wat muziek voor je betekent, heeft veel losgemaakt bij mijn collega, je zoon en bij mij.

Gezamenlijk gaan we kijken of we jouw wens waar kunnen maken, mogelijk met muzikale ondersteuning van je zoon.

Want wat zou het geweldig zijn om nog één keer het geluk te kunnen ervaren wat dit met jou heeft gedaan.

Je hele leven, van kleine jongen tot aan de leeftijd van 92 jaar. Iets om stil van te worden en dankbaar voor te zijn.