Een dansje met de rollator

Het gaat helaas niet zo goed de laatste tijd. Je bent veel in de war, weet het allemaal niet meer zo goed. Je heb goede maar meer slechte dagen. Soms loop je op de gang van de flat te dwalen en hebt een tas vol dierbare spulletjes bij, en als ze dan vragen wat je gaat doen weet je het niet meer net als de weg terug naar huis.

U vraagt wij draaien

Onze MuziekGeluk avondjes geven altijd veel voldoening met name op onze afdeling PG. (mensen met dementie) Vanavond gaan wij op somatiek MuziekGeluk brengen. Dit vraagt een hele andere aanpak.

Hokjesdenken

Hokjesdenken, we doen het allemaal wel eens in meer of mindere mate. Het indelen van mensen in een bepaalde categorie en eigenschappen toekennen aan alle leden van de categorie, bijvoorbeeld ‘mensen met een blauwe spijkerbroek zijn saai’.

In de zorg gebeurt dit ook en zelf heb ik me ook wel eens betrapt op het hardop zeggen dat die ene bewoner zo ontzettend leuk en aardig is. Terwijl dat, vind ik, afbreuk doet aan mijn professionaliteit.

Waarom blijft mijn beleefplek leeg?

We hebben een treincoupé geplaatst, een vrijwilliger heeft Ot & Sien luisterboek en platen gemaakt en toch komen er maar weinig bewoners. Ik begrijp er niets van zegt de zorgmanager tegen mij. Nee gek he, denk ik.

Muziek in de zorg – wat bracht het mij?

Muziek in de zorg! Wat bracht muziek mij maar vooral de cliënten, ik ben mij sinds de Webinar van Ignar Rip bewust geworden hoe belangrijk muziek is niet alleen voor onze cliënten met dementie, Parkinson, Cva, mensen in hun laatste fase, eigenlijk is muziek voor al onze cliënten en eigenlijk denk ik dat muziek belangrijk is voor iedereen.

Breng Muziek in de Zorg

Wat is muziek toch enorm belangrijk. Muziek dringt vaak dieper door dan woorden, muziek raakt je ziel. Sinds de geweldige training MuziekGeluk, heb ik altijd muziek paraat staan.

Eerbetoon

Afgelopen zaterdagavond heb ik je voor het laatst gezien en gesproken. Je lag op bed en wilde er al de hele dag niet meer uit komen. Eten en drinken wilde je ook niet meer.

Als muziek Ojaaa momentjes brengt

Als u nieuw onze huiskamer binnenstapt, leer ik u kennen als een vrolijke, gezellig aanwezige dame die altijd in is voor een praatje. Als ik met u in gesprek ben, dan bemerk ik dat u soms “vastloopt”. U vindt dit erg lastig dat u dan vergeet waar u over wilde vertellen.

De mooiste zorg tool is……

Vanaf dat moment zet ik standaard de muziek aan als ik binnen kom, en elke keer vind je het weer geweldig en zingt alles wat je kent mee.

Muziek is het Toverwoord

Muziek is het Toverwoord Toen u bij ons kwam wonen, was u een gevatte man met veel humor en altijd in voor een geintje. U vertelde graag over uw leven. Uw werk in de bouw, het bespelen van de klarinet, uw vrijwilligerswerk bij een museum. Hoe meer de dementie u in de greep kreeg, hoe moeilijker dit voor u werd. Ik heb verdriet bij u gezien, onmacht en daardoor boosheid, soms had ik het idee dat u uw zelf in de weg zat. Dat is zo triest om te zien, dat dementie op die manier grip krijgt op een mens. En een mist optrekt tussen de personen om u heen en u als persoon achter de dementie. Omdat ik u van begin af aan ken, wist ik dat u nu verhalen vertelt, die niet helemaal meer kloppen. Het doet mij verdriet om te zien wat die vervelende ziekte kan aanrichten. Waar u eerst nog het liefst dagelijks mee naar buiten ging voor een wandeling. Zit u nu in een rolstoel en heeft u hulp nodig om ergens te kunnen komen. Steeds vaker vraagt u na het eten of u naar uw kamer mag. U wordt dan onrustig en blijft deze vraag herhalen, soms vergeet u dan dat er nog eten of drinken voor u staat. Ik weet dat u altijd graag onze muziekavondjes bijwoonde en dat u dan altijd vrolijk meedeed, u was dan gezellig aanwezig. Als ik op een ochtend de huiskamer binnenkom en zie dat u daar bent, grijp ik mijn kans. Ik weet u met koffie en iets lekkers nog even op de huiskamer te houden. En de rust bij u te bewaren. Als ik dan muziek uit uw jeugd aanzet, zie ik een twinkeling in uw ogen verschijnen. Bij het lied: “Hoe jij heette dat ben ik vergeten“, zingt u enthousiast mee. (Corry Konings) Niet 1x heeft u gevraagd of u naar uw kamer mocht. U bent gebleven tot na de lunch en liet u meevoeren op de tonen van de muziek. Als wij een dag later onze gezamenlijke muziekavond willen gaan starten, bent u op uw verzoek weer op uw kamer. (als ik de huiskamer binnenkom.) Dus vraag ik aan de zorg of zij willen vragen of u ook wilt komen. En ik vertel dat u de dag ervoor zo goed reageerde op de muziek. Om de rust te creëren, startten wij alvast, zodat de tonen van de muziek u kunnen motiveren en de mist van dementie doet vervagen. Als u de huiskamer wordt binnen gebracht groet u ons dan ook vrolijk, de muziek doet zijn werk. Ik besluit deze avond er wat instrumenten bij te pakken. U krijgt een tamboerijn die u heftig mee laat klingelen op de muziek. U zit breed lachend in uw rolstoel en heeft er duidelijk schik in. Als wij voor een Feyenoord fan hand in hand gaan draaien, zingt u vrolijk mee, u zingt: “ Hand in hand karbonade” en uw ondeugende oogjes twinkelen van plezier. Dan komt het lied: “O wat ben jij mooi.” U laat de tamboerijn flink rammelen en roept gevat: “maar nu niet meer.” Elke keer als dat refrein komt dan komt u erachteraan met: “ maar nu niet meer.” Wat een schik , wat een plezier. U vraagt niet 1x of u naar uw kamer mag. U geniet , met volle teugen. Als wij daarna nog een borreltje schenken, is voor u het feest compleet. Dit is goud, zo vrolijk, zo blij rammelt uw tamboerijn. Vlug maak ik een paar foto’s van u. Als aan het einde van de avond de zorg u komt halen en vraagt hoe uw avond was, zegt u: “matig.” Ik lach en weet wel beter. De mooie foto’s zijn het bewijs. Hoe leuk is het dan dat de zorg in het dossier vermeldt dat u zo heeft genoten en dat uw familie de foto’s toegestuurd krijgt. Dat vind ik nou warme zorg, ook stilstaan bij de familie. Het zijn de kleine dingen die het doen. Kleine moeite, enorm groot plezier. En dat is ook de kracht van de muziek. Muziek is het toverwoord, muziek gaat verder waar woorden tekort schieten. Muziek weet de dementie te bespelen. Even lachen, even plezier, even dat geluksmomentje, even is dementie naar de achtergrond. Ik wens iedereen hele fijne feestdagen toe. Ook al zijn ze wat anders dan normaal. Stay safe, kijk naar elkaar om, juist in deze dagen en maak er wat van. Weet dat de zorgkanjers met hun gouden hart altijd aan het werk zijn, ook met de feestdagen. Dus ook al is het niet de kerst of oud en nieuw wat je gehoopt had. Een klein gebaar, kan al heel veel doen. Een goed uiteinde en een heel goed en gezond begin van het nieuwe jaar. Een jaar waarin al jullie wensen uit mogen komen. Een jaar waar veel muziek inzit. Dat wens ik jullie van harte toe. Liefs Lionne